بی بهانه می نویسم از، شوق بودنم کنار تو
غصه های تو برای من، شعرهای من برای تو
می شوم غزل که بعد از این، عاشقانه ها بگویمت
می نویسم از نگاه تو، واژه می شوی بجویمت
می شوی بهار و در پی ات، من روان به دشت ها و کوه
بی قرار بی قراری ات، بی قرار بی قراری ات
می نویسم این ترانه تا تو بشنوی
حرف های ناشنیده ی نهانی ام
عاشقت شدم قسم به عشق پاک تو
من قصیده می شوم اگر بخوانی ام
می شوی بهار و در پی ات، من روان به دشت ها و کوه
بی قرار بی قراری ات، بی قرار بی قراری ات